A Xoán Fuentes Castro
Que arriscado e exposto tentar comprender o fluído vital nunca tranquilo que percorreu no tempo todas e cada unha das febras dun ser que xa dorme nese acougo para sempre!
Pode semellar que alguén escribiu estas palabras para lembrar a quen hai agora un ano deixaba a súa existencia neste lugar de escasas comprensións. Pero non. Este é o último tramo do limiar que Xoán Fuentes, o humanista d'O Grove, puxo diante dunha arriscada e ben xeitosa tradución do Tractatus de Wittgenstein, que non hai moito conseguiu saír á luz despois de non poucas peripecias e grazas ao empeño e o bo labor de Ramón Caride, quen ben entendeu que non se debe pasar por alto o traslado ao noso idioma de textos que contribuíron a mudar as olladas sobre a realidade.
Xoán Fuentes entendeu o seu oficio deste xeito a través da escrita. Nas súas narracións andou arredor dun cuadrilátero no que fican estancos os grandes problemas do ser humano, que simplemente por seren formulados, cuestionados e dialogados, xa provocan outra volta sobre o pensamento. Con pericia abondo, coma un pescador de cana, Fuentes aportou ás nosas letras a dignidade da súa narración e a incorporación de lecturas fundamentais que permanecendo noutras linguas poderían ser para moitos unha torre no deserto, unha cultura illada. El tivo un obxectivo claro, achegar aquí cousas que non son de importancia allea e manter un diálogo co propio. Os universais non teñen a obriga de deterse na fronteira das cousas de noso. Somos parte dun todo que a atinxe a cadaquén. Nada queda á marxe do mundo. Interesa toda voz que teña algo que dicir. Sempre hai a quen escoitar e de quen aprender. Por iso non é doado esquecer a Xoán Fuentes Castro e por iso tamén non debera pasar por alto a súa obra, de creación e tradución. Aí está o diálogo verdadeiro de quen contribuíu a poñer algo de sensatez nun espectro non sempre acolledor.
Cando o lume tivo intensidade, sempre haberán quedar faíscas no ceo de todos e se o facheiro foi grande, non esvaerán nunca as muxicas dun lume propio.
© David G. Couso
